ระบบการออกแบบ: คืออะไร ทำไม และจะสร้างมันขึ้นมาได้อย่างไร

ดูเหมือนว่าหัวข้อของระบบการออกแบบจะได้รับการพิจารณาจากทุกฝ่ายแล้ว: คุณจะพบบทความ โพสต์ รายงาน และสื่ออื่น ๆ มากมายเกี่ยวกับ การสร้างระบบการออกแบบ. อย่างไรก็ตาม ทุกคนที่เจอคำนี้กลับมีคำถามมากมาย เราจะพยายามตอบโดยละเอียดเกี่ยวกับประเด็นหลัก:

• ระบบการออกแบบคืออะไร?
• มันคืออะไรหา?

ระบบการออกแบบคืออะไร?

ระบบการออกแบบคือโครงสร้างที่ประกอบด้วยส่วนประกอบที่เป็นภาพ ไลบรารีโค้ด และแนวทางการใช้งาน

บ่อยครั้งที่นักออกแบบมือใหม่ทำผิดพลาดในการทำให้แนวคิดง่ายขึ้นโดยคิดว่าระบบการออกแบบเป็นเพียงชุด UI ซึ่งเป็นเอกสารที่มีองค์ประกอบอินเทอร์เฟซแบบกราฟิก การพิมพ์ และสี

ระบบการออกแบบประกอบด้วยสามระดับ:

A ชุดยูไอ คือภาษาภาพของผลิตภัณฑ์ที่สร้างระบบการออกแบบ เหล่านี้ได้แก่ สี แบบอักษร ไอคอน ปุ่ม สัญลักษณ์แสดงหัวข้อย่อย สวิตช์สลับ แถบเลื่อน รูปภาพ ภาพเคลื่อนไหว องค์ประกอบต่างๆ จะแตกต่างกันไปและขึ้นอยู่กับลักษณะเฉพาะของผลิตภัณฑ์ดิจิทัล ทั้งหมดนี้ช่วยสร้างส่วนที่มองเห็นได้ของอินเทอร์เฟซที่ผู้ใช้โต้ตอบ

เฟรมเวิร์กคือไลบรารีโค้ดที่เขียนขึ้นสำหรับแต่ละองค์ประกอบเหล่านี้ เช่นเดียวกับปลั๊กอินสำหรับภาพเคลื่อนไหว แท็ก และป้ายกำกับสำหรับการนำทาง

แนวทาง คือชุดแม่แบบและกฎเกณฑ์สำหรับการใช้องค์ประกอบที่จัดกระบวนการทำงาน ด้วยแนวทางปฏิบัติ นักออกแบบจึงไม่เกี่ยวข้องกับงานง่ายๆ แต่นักพัฒนาจะเข้ามามีส่วนร่วมทันที

ตัวอย่างเช่น หลักเกณฑ์ระบุพารามิเตอร์ของหน้าต่างป๊อปอัปบนเว็บไซต์: การเยื้องจากข้อความ ตำแหน่งและขนาดของชื่อเรื่องและข้อความเนื้อหา ตำแหน่งสำหรับปุ่ม และลักษณะของหน้าต่างที่มีน้อยหรือมาก ข้อความเพิ่มเติม

ประเภทของระบบการออกแบบ

ไม่มีการจำแนกประเภทเดียว แต่ผู้เชี่ยวชาญแยกความแตกต่างระหว่างระบบการออกแบบสองประเภท ได้แก่ แหล่งที่มาแบบเปิดและแบบปิด

ในระบบโอเพ่นซอร์ส บริษัทใดๆ ก็สามารถใช้วัสดุและปรับใช้สำหรับโครงการของตนได้ เช่น เปลี่ยนสีปุ่ม แบบอักษร และไอคอน ตัวอย่างเช่น ในระบบ Ant Design, Human Interface Guidelines และระบบ Material Design

โดยทั่วไประบบการออกแบบแบบปิดจะถูกสร้างขึ้นสำหรับบริษัทหรือผลิตภัณฑ์เฉพาะ สิ่งเหล่านี้เป็นสื่อที่ปิดสนิท เข้าถึงได้เฉพาะพนักงานเท่านั้น หรือเปิดเพียงบางส่วน

วิธีสร้างระบบการออกแบบ

การพัฒนาระบบการออกแบบขึ้นอยู่กับหลักการออกแบบอะตอมมิก การออกแบบอะตอมเป็นเทคนิคที่ประกอบด้วยองค์ประกอบการออกแบบห้าระดับ ได้แก่ อะตอม โมเลกุล สิ่งมีชีวิต รูปแบบ และหน้า

โครงสร้างระบบการออกแบบ:

• อะตอม เป็นส่วนประกอบที่เล็กที่สุด ได้แก่ ปุ่ม ไอคอน ช่องป้อนข้อมูล และแบบอักษร
• โมเลกุล เป็นการผสมผสานระหว่างองค์ประกอบง่ายๆ หลายอย่าง: ปุ่มสองปุ่ม ชื่อและบรรทัดอินพุต แถบการแจ้งเตือน ช่องทำเครื่องหมาย และข้อความ
• สิ่งมีชีวิต เป็นส่วนประกอบที่สมบูรณ์: ส่วนหัวของไซต์ แบบฟอร์มการอนุญาต บัตรผลิตภัณฑ์ และแบนเนอร์การแจ้งเตือน
• แม่แบบ – เค้าโครงหน้าโดยไม่มีเนื้อหา: เมนู, ลักษณะที่ปรากฏของไซต์
• หน้า เป็นหน้าที่เต็มไปด้วยเนื้อหา

อัลกอริทึมทั่วไปมีลักษณะดังนี้:

• เลือกสีและแบบอักษร ตั้งค่าตารางโมดูลาร์ และเลือกภาพเคลื่อนไหว รูปภาพ และเสียง
• สร้างองค์ประกอบอินเทอร์เฟซพื้นฐาน
• การผสมผสานองค์ประกอบการออกแบบและเค้าโครง
• สร้างรายการองค์ประกอบพร้อมกับกฎเกณฑ์ ในแนวทางปฏิบัติ ให้ระบุว่าองค์ประกอบคืออะไร ใช้ที่ไหน และแก้ไขงานใดบ้าง

โดยทั่วไปแล้ว ระบบการออกแบบไม่ได้ถูกสร้างขึ้นตั้งแต่เริ่มต้น แต่สร้างขึ้นจากวัสดุที่พัฒนาแล้ว: ชุด UI, แนวทางปฏิบัติ หรือหนังสือแบรนด์

ทำไมคุณถึงต้องมีระบบการออกแบบ?

เช่นเดียวกับผลิตภัณฑ์ไอทีอื่นๆ สิ่งสำคัญคือต้องตอบคำถามที่ว่า "ระบบการออกแบบมีไว้เพื่ออะไร" หรืออย่างที่เพื่อนร่วมงานบางคนที่ร้านตั้งข้อสังเกตว่า "แล้วไง"?

คำตอบสำหรับคำถามนี้จะช่วยให้คุณเข้าใจถึงคุณค่าของผลิตภัณฑ์ บางส่วนสามารถเห็นได้จากสิ่งที่เราอธิบายไว้ข้างต้น แต่มาทำลายมันและมองลึกลงไป

อัตโนมัติ

ระบบอัตโนมัติให้ประโยชน์ที่ชัดเจนที่สุด ระบบการออกแบบจะช่วยให้คุณดำเนินการได้โดยอัตโนมัติ ทำให้คุณมีเวลาไปทำหน้าที่อื่นได้

การวนซ้ำ

ความสามารถในการสืบทอดและใช้การปรับเปลี่ยนองค์ประกอบระบบการออกแบบโดยอัตโนมัติเป็นเครื่องมือที่มีค่าสำหรับทีมผลิตภัณฑ์ คุณสามารถทำเครื่องสำอางหรือเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ได้อย่างรวดเร็วในที่เดียว ด้วยวิธีนี้ คุณสามารถปรับปรุงผลิตภัณฑ์ได้ตลอดเวลา

ความมั่นคง

ความสอดคล้องระบุว่าวัตถุและเอนทิตีในผลิตภัณฑ์ที่ทำหน้าที่เดียวกันควรมีจุดมุ่งหมายเพื่อความสามัคคีและความคล้ายคลึงกัน

เมื่อเราใช้คุณสมบัติที่เทียบเคียงได้ในผลิตภัณฑ์ สิ่งเหล่านั้นจะคุ้นเคยและสะดวก: เราเข้าใจโดยสัญชาตญาณว่าปุ่มทำงานอย่างไรและปรากฏอย่างไร ตลอดจนตำแหน่งของปุ่มนั้น

เราหวังว่าทุกคนจะได้เรียนรู้สิ่งที่มีคุณค่าจากบทความนี้ และเรามั่นใจอีกครั้งว่าการทำงานในบทความเป็นโครงสร้างความรู้และกระตุ้นให้เกิดการศึกษาเพิ่มเติม